در سال ۱۷۵۵ مثئو تیلت برای نخستین بار هاگ سیاه‌رنگ سیاهک رو مطالعه کرد و نشان داد که این بیماری واگیردار است. تلاش وی این بود که به مردم نشان دهد که بیماری‌های گیاهی در پی پدیده خودبه‌خودی به وجود نمی‌آیند. نام Tilletia به افتخار وی به بیماری‌های سیاهک پنهان (مانند سیاهگ پنهان گندم و سیاهک پنهان ذرت‌خوشه‌ای) گذاشته شده است.

باکتری Erwinia amylova عامل بیماری آتشک درختان میوه دانه‌دار نخستین باکتری بیماری‌زای گیاهی بود که در سال ۱۸۷۸ به دست توماس جاناثن بریل کشف شد.

آدولف مایر در سال ۱۸۸۶ اولین ویروس گیاهی با نام ویروس موزائیک توتون را کشف کرد. هر چند او در تشخیص عامل بیماری دچار اشتباه شد و این مورد را یک بیماری باکتریایی معرفی کرد اما دیمیتری ایوانفسکی در سال ۱۸۹۲ عامل این بیماری رو یک نوع ویروس معرفی کرد.

همچنین John Needham کشیش و طبیعی‌دان انگلیسی ابتدا در سال ۱۷۴۳ اولین کرم لوله‌ای انگل گیاهی که کرم لوله‌ای دانه گندم Anguina tritici بود را شناسایی و معرفی کرد.

دارواش

گیاهِ نیمه‌انگلی دارواش نخستین بیماری گیاهی شناخته‌شده است و نخستین بیماری است که روش کنترل زراعی (هرس شاخه‌های مبتلا) برای آن به کار برده شده است.

تاکستان‌های فرانسه، نجات با آمیزه بردو

طغیان ۳ بیماری سفیدک پودری، فیلوکسرا، و سفیدک داخلی در تاکستان‌های فرانسه در نیمه دوم قرن ۱۹ تهدیدی جدی برای صنعت مهم شراب‌سازی فرانسه بود.

زمانی که روش کنترل سفیدک پودری که خطر جدی برای تاکستان‌های اروپا محسوب می‌شد با پودر آهک و گوگرد کشف شد، فیلوکسرا (خشک برگی) که ایجاد گال‌هایی در ریشه می‌کرد و از تغذیه نوعی شته به وجود می‌آمد طغیان کرد. با کنترل این بیماری با پیوند پایه‌های موی آمریکایی طولی نگذشت که بلای سوم بر اروپا و به خصوص فرانسه نازل شد. بیماری سفیدک کرکی مو که با نام سفیدک دروغین نیز شناخته شد. این بیماری که به شدت شیوع یافت میزان محصول و کیفیت انگور را کاهش و بسیاری از موستان‌ها را بین برد. طی ۵ سال بیماری به تاکستان‌های کشورهای مجاور نیز سرایت نمود و تولید کنندگان انگور در سراسر اروپا را به وحشت انداخت.

در حالی که بسیاری از دانشمندان به فکر چاره‌ای برای کنترل این بیماری بودند راه حل این بیماری به طور تصادفی به دست استاد گیاه‌شناس فرانسوی به نام Pierre-Marie-Alexis Millardet پیدا شد. یک روز وی در بین تاکستان‌های شهر بوردو قدم می‌زد که به موضوع جالبی برخورد. وی دریافت که برخی از تاک‌های برخاسته از تاکستانی در کنار یک جاده خاکی دارای روکشی از ماده آبی رنگی بودند ولی تمام برگ‌های این درختچه‌ها سالم هستند! صاحب تاکستان برای میلارده توضیح داد که این ماده سولفات مس یا کات کبود است و وی آنها را بر درختچه‌ها پاشیده تا رهگذران با تصور سمی بودن انگورها آنهار ا ندزدند. از قضا این ماده خود پادزهرِ بیماری انگورهای فرانسه بود. میلارده نام این ماده را «بوردو» نهاد.

این بیماری از آمریکای شمالی به اروپا وارد شده بود. بعدها دو بیماری بلایت شاه بلوط و مرگ هلندی درختان نارون از اروپا به آمریکا وارد شد.