بیولوژیک
حشره کش
جونده کش
علف کش
قارچ کش
کنه کش
نماتد کش
سمپاش
کنه‌هایی که به گل‌ها حمله ور می‌شوند، با تنیدن تار،محل مناسبی برای جمع شدن ذره‌های گرد و غبار و خاک فراهم کرده و به گیاه حالت گردگرفتگی ویژه‌ای می‌دهند که بیشتر این نشانه برای وجود افت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
برای مبارزه با کنه‌های گیاهی علاوه بر مدیریت مناسب آبیاری، تهویه مناسب سموم کنه کش ویژه‌ای وجود دارد که علاوه بر سموم ویژه برای مبارزه با کنه از سموم سیستمیک نیز می‌توان استفاده کرد.
شته
شته‌ها معمولاً حشراتی بدون بال هستند، امادر شرایط مجتمع و کلنی شکل بالدار هم ایجاد می‌کنند. برای مبارزه با شته‌ها علاوه بر نصب توری در ورودی گلخانه، نصب کارت‌های زرد حشره‌گیری و از بین بردن مورچه‌ها می‌توان از سموم شته‌کش با دوره کارنس کم استفاده کرد. همچنین دفع علف‌های هرز گوشتی و آبدار هم موثر است و یا می‌توان گیاه خرفه را در گوشه ای از گلخانه کشت نمود و از آن به عنوان تله استفاده نمود.
راه‌های مبارزه به‌صورت بیولوژیکی (کفشدوزک و زنبورها، تله‌ها و‌کارت‌های زرد، عصارۀ تنباکو، محلول سیر)، شیمیایی (ایمیداکلوپراید که به اسم تجاری «کنفیدور» شناخته شده با دز مصرفی نیم در هزار، مالاتیون، پریمور، دیازینون، پریمترین و دلتامترین) است.
شته‌ها معمولاً حشراتی بدون بال هستند، امادر شرایط مجتمع و کلنی شکل بالدار هم ایجاد می‌کنند. برای مبارزه با شته‌ها علاوه بر نصب توری در ورودی گلخانه، نصب کارت‌های زرد حشره‌گیری و از بین بردن مورچه‌ها می‌توان از سموم شته‌کش با دوره کارنس کم استفاده کرد. همچنین دفع علف‌های هرز گوشتی و آبدار هم موثر است و یا می‌توان گیاه خرفه را در گوشه ای از گلخانه کشت نمود و از آن به عنوان تله استفاده نمود.
مینوز
حشره بالغ به رنگ سیاه یا زرد و لاروها سفید رنگ می‌باشد. لارو این حشره تونل‌هایی را در برگ ایجاد می‌کند و باعث خرابی بافت برگ می‌شوند. همچنین باعث کاهش فتوسنتز شده و گیاه ضعیف می‌شود. جهت مبارزه با این حشره استفاده از حشره‌کش‌ها و زنبورهای پارازیت و وجین علف‌های هرز و شخم عمیق پس از برداشت را می‌توان مد نظر قرار داد.
روش‌های مبارزه با آنها شامل موارد زیر است:
کنترل زراعی (از بین بردن علف‌های هرز، حذف برگ‌های آلوده، زیرورو کردن و هوادهی به خاک)
کنترل فیزیکی (تله‌های زرد چسبناک، توری ضد حشره روی دریچه‌های تهویه)
کنترل بیولوژیک (زنبور پاراتیزوئید
آبدزدک:
گوجه فرنگی یکی از مهم‌ترین میزبان‌های این آفت است و بیشترین خسارت آب‌دزدک‌ها نیز روی بوته‌های همین گیاه است.
کنترل آبدزدک با روش‌های بیولوژیکی (شخم‌زدن، غرقاب زمین، پوشاندن اطراف بوته با پلاستیک، نصب تله‌های تشتکی) و شیمیایی (استفاده از، دیازینون و مالاتیون) نام برد.
